საოცარი...თბილი...ჩაფიქრიანებული...სიყვარულით სავსე... სულ ესაა რისი თქმაც შემიძლია?! არა...! მასზე სალაპარაკოდ სიტყვებიც კი არ იქნება ალბათ საკმარისი...ვილაპარაკებ დაუსრულებლად მაგრამ სიტყვები არ არის დაუსრულებელი და შეიდძლება არც კი მეყოს ! უეცრად გაქრა... მეგონა მოვიდოდა შემოაღებდა კარს თავისი ხუმრობებით და მერე თავის საყვარელ ადგილს მიუჯდებოდა...მეტყოდა რაიმეს... მაგრამ... მაგრამ ერთხელაც ყველაფერი თითქოს უეცრად შეწყდა და გულიდან რაგაც უდიდესი ნაწილი წამგლიჯეს... მამა არ მოვიდა ...! მოიყვანეს პირველად არ მინდოდა მისი ნახვა...არ მინდოდა მივსულიყავი...გული არ მიწევდა მისკენ... და იცით რატომ...?! მეშინოდა სიმართლის რომელიც უკვე ვიცოდი... მამა აღარ მყავდა... მე ვერ ვნახავდი მის დადუმებულ სახეს...რადგან სულ მომღიმარი მახსოვდა...ვერ ჩავეხუტებოდი მის თბილ სხეულს,იმიტომ რომ ის უკვე ცივი იქნებოდა...ვერ მეტყოდა ვერაფერს,იმიტომ რომ ის უკვე აღარ იქნებოდა...! ზალიან ძნელი იყო...! მაინც შემიყვანეს... მე ის დავინახე მაგრამ...მაგრამ ისეთი აღარ იყო... ხმა ჩამივარდა ვეღარც ვტიროდი...გავშეშდი და მივვარდი...ვეძახე მაგრამ მას ჩემი აღარ ესმოდა... ნუთუ არ შეიძლებოდა ყველაფერი სხვანაირად ყოფილიყო...?! საშინელი მონატრებული მყავდა და უფრო მომანატრეს... მეგონა ვნახავდი და ამ მონატრებას ერთად მოვკლავდით მაგრამ... მაგრამ ამაოდ ვფიქრობდი ასე... უფრო მომენატრა და არა ისეთი მონატრებით როგორც მენატრებოდა აქამდე... არა ეს უფრო ძლიერი მონატრება იყო... მონატრება რომელმაც იცოდა რომ ვეგარასოდეს ნახავდა მამას... სულ რამდენიმე საათიც და მამას ვერც შეხედავდა...ვერ მოეფერებოდა ... რატომ?! ალბათ უფალს სჭირდებოდა ანგელოზი...
დრო გადის...!
ყველაფერი იცვლება... შენდამი მონატრებაც კი... უფრო ძლიერ მენატრები... მენატრები ტკივილამდე... თითქოს შიგნიდან მტკივა რაღაც... მტკივა უშენობა...და ეს ყველაფერი უსასრულოდ... უშენოდ მოვა გაზაფხულიც,მაგრამ არა ისეთი თბილი როგორც ყოველთვის... უშენოდ ზაპხულიც კი ცივი იქნება... მე არ ვწერ ამ სიტყვებს… ეს სულიდან გადმობეცჰდილი სიმართლეა,რომელიც სამწუხაროდ რეალობაა და არ შემიძლია მას გავექცე... ეს ტკივილის რომელიც სულს აწუხებს... ვფიქრობ და მინდა გაგიხსენო თუმცა გახსენება არარის საკმარისი მინდა გხედავდე და კვლავ ვიგრძნო მამის სიტბო... მჩირდები...! ისე მცირდები როგორც არასდროს... როგორც ხეს წყალი,ვარსკვლავს ცა რომ იბრწყინოს გამუდმებით... შენზე ფიქრით იწყება დგე და ბოლოს უკვე გამეს ვაბარებ ფიქრების კამარას...ვარსკვლავს შევნატრებ რომ სიზმარში მაინც გნახო და მონატრებით დაქანცულმა გული ვიჯერო შენი ცქერით... ვერ ვიფიქრებდი რომ ერთხელაც დადგებოდა დღე როდესაც შენს გარეშე მოგვიწევდა ცხოვრების გაგრძელება...ზალიან დიდი განსაცდელი მომივლინა უპალმა და ბევრი რამ ვისწავლე...!მივხვდი იმასაც,რომ არ უნდა იტირო ტყუილად არავის და არაფრის გამო...რადგან შენი დაკარგვის შემდეგ ამ ცრემლებმა დამანახეს ჭეშმარიტება და მასწავლეს განსაცდელის დათმენა...მინდა ვიყვირო...............! ვიყვირო და ამ ტკივილით გაბზარული ხმა ცამდე მივაწვდინო... მინდა გითხრა რომ მიყვარხარ...!გავიმეორებ სიცოცხლის ბოლო წუტამდე... დაუზარებლად... და დაუსრულებლად ვიტყვი რომ მხოლოდ შენტვის გირდა ცხოვრება...! ’’მამა’’-სიტყვა რომელიცერთ დროს მაბედნიერებდა,მამშვიდებდა და მათბობდა ეხლა დიდ ტკივილს მაყენებს...! ვხვდები რომ ამ გულს არასოდეს დაავიწყდები...! მას შენთან უნდა და აღარ ეშინია სიკვდილის...! ძალიან მენატრები...!!! ზნელია ამ ყველაპრის დაჯერება...მგონია აქვე ხარ,ჩემს გვერდით,უბრალოდ ვერ გხედავ.......... შენნ არ მომკვდარხარ ’’გარდაიცვალე’’-გადაინაცვლე ერთი რეალობიდან მეორეში,სადაც სიტბოადა უდიდესი სიყვარული...! ძნელია უშენობა!
შემოდგომაზე ფოთლები ცვივა...ხშირად დავკვირვებივარ და მივხვდი რომ ის პატარა პოტოლიც კი ტირის როდესაც ჩამოვარდება... ზნელია მისთვის დატოვოს ის ადგილი სადაც ამდენხანს გასტანა მისმა ცხოვრებამ...უნდა დარჩეს სხვა დანარჩენ ფოთლებთან... მაგრამ არა...ის თურმე პირველი ტოვებს სიცოცხლეს...ეშინია მაგრამ,სხვა გზა არააქვს...დაუბერავს ქარი და გაჰყვება ქარს სადღაც შორს...დატოვებს ყველას და ყველაფერს... არ უნდა,მაგრამ უნდა წავიდეს... იბრზვის რომ იქნებ ცოტაც გაუძლოს...იქნებ როგორღაც ქარმა შეიბრალოს და დატოვოს... მაგრამ,ამაოდ... ქარიც ცხოვრებასავით დაუნდობელი აგმოჩნდება ხოლმე და მოჰგლეჯს ამ პატარა ფოთოლს... იყო და აღარ არის...! აი ეს სიტყვები ხშირად ტრიალებს ამ ცხოვრების ლექსიკონში... თითქოს ყველაფერი კრებულად არის გადაშლილი და კითხულობ მთელი ცხოვრების განმავლობაში... ბოლოს კი ისევ იყო და აღარ არის...! აგარც იქნება...ვერ დაბრუნდება... უბრალოდ განმეორდება... და მერე უკვე სხვა იტყვის... იყო და აღარ არის...!!!
დაამოწმა: MeGi_BeLieBeR
| 
75
228
8
