- არ ვიტირებ , არა ! - ჩამეცინა მეც
- ცრემლები არ დამანახო , თორე დაგტოვებ აქ მარტო !
- გადი გოგო შენს ველურ ცხოველს მიხედე :დ - ვუთხარი და ჯასტინის სურათზე ვანიშნე .
ჯასტინის ხსენებაზე ლიზიმ თავი დაბლა დახარა...
-რა დაგემართა?? არ მითხრა რომ ისევ იჩხუბეთ..
არ ვიცი ჯეს...დავიღალე რა დავიღალე ამდენი ჩხუბით თან რაღაც სისულელეების გამო...და ცრელები წამოუვიდა...
ამ დროს კარი იღება და შემოდის.... !! მისტერ ბიბერი !!
თავიდან
არ ვიცოდი რა უნდა მეთქვა, ვიჯექი დებილივით და ვუყურებდი როგორ შემოდიოდა
ნელნელა და მერე როგორ დადგა ჩვენს წინ. ლიზი წამოდგა, უყურებდა და მერე
აცრემლიანებული ოტახში გავარდა.
მე:-აჰაამ... ესეიგი პირველი არ გეყო ჰო?? გინდა რომ სულ დაცალო ეს საწყალი გოგო ცრემლებით?
ჯასტინი:-ჯესიკა
გხოვ ეხლა მოდი არ გვინდა რა, მარტო ლიზისთანაც მეყოფა ჩხუბი. ტან მივხვდი
უკვე ჩემს შეცდომებს და უნდა წავიდე და დაველაპარაკო
-ხო ხო მიდი მაგრამ აღარამგონია რომ გაპატიოს, რამდენჯერ ატკინე უკვე გული? ეს უკვე ზედმეტია.. და ორივემ იცით ეგ
ჯასტინს არაფერი უთქვამს, გაბრუნდა და ლიზისთან შევიდა. მე კიდე ტელევიზორი ჩავრთე და ვუყურებდი არ მინდოდა მათი ლაპარაკის გაგება
ლიზის დღიურიმე
ფანჯარასთან ვიჯექი და თან ვკითხულობდი ბრაიანის მონაწერს, სადაც
სიყვარულს მიხსნიდა და არ ვიცოდი რა არჩევანი გამკეთებინა. ამ დროს
ჯასტინმა შემოაღო კარი.
ჯასტინი:-ლიზ!
მე:-რა! (უხეშად ვუპასუხე)
-ძალიან გთხოვ მაპატიე რა, არ ვიცი რა დამემარტა, ძალიან ვიეჭვიანე
-ჯას,
რამდენჯერ უნდა გაპატიო? უკვე არარ შემიძლია, ყოველ კვირას ერთი და იგივე
და გგონია რომ ყველა საქმეს იმით გადაწყვიტავ რომ მოხვალ და უბრალოდ ბოდიშს
მომიხდი?
-ლიზ, მომისმინე...
-არ
მინდა შენი მოსმენა, მართლა დავიღალე, აქ ტირილისთვის არ ჩამოვსულვარ...
ჩამოვედი რომ მეგობრები მეპოვა და გამერთო. მაგრამ მხოლოდ ცრემლები ვღვარე.
-არც მე ვარ აქ რომ ვინმეს გული ვატკინო
-მაშინ რატომ მტკენ? რატომ ვარ მხოლოდ ის ერთადერთი ვინც ტირის ყოველ კვირას? ჰაა?
-
ლიზ, კარგად იცი როგორ მიყვარხარ მაგრამ ეს მხოლოდ სიყვარული არ არის.
სიყვარულს მტკივნეული ნაწილიც გააჩნია, არ არის სიყვარული როდესაც მხოლოდ
იღიმი. ეს ესეა
-მაგრამ
მე მინდოდა ისეთი სიყვარული სადაც მხოლოდ იღიმი მაგრამ გამოვიდა ისეთი
სადაც მხოლოდ ვტირი, და რა დავაშავე ასეთი რომ მხოლოდ ცრემლი უნდა ვღვარო?
-ლიზ, გთხოვ კიდევ ერთი შანსი მომეცი, და გპირდები რომ აღარ ვიეჭვიანებ და აღარ დაგიწყებ ჩხუბს. ფიცს ვდებ
-არ მჯერა, იმიტომრომ წინასზეც მოგეცი შანსი. მაგრამ შედეგად რას ხედავ?
-ლიზ, ძალიან გთხოვ
-არ ვიცი! დრო მჭირდება
-კარგი, მაშინ მოგცემ დროს და დაფიქრდი. რამდენიც გინდა... თუ გინდა ერთი წელი მე მაინც დაველოდები შენს პასუხს.
მერე გაბრუნდა, და როგორცკი სახელურს ხელი მოკიდა შევაჩერე
-ჯასტინ!
-ხო
ესე მიყურებდა და მერე ცრემლები წამომივიდა და ბოლოს მაინც ვუთხარი
-მიყვარხარ...
ჯასტინმა სახელურს ხელი გაუშვა, ცოტათი გაიღიმა და მიტხრა
-მეც ლიზი, სიცოცხლეზე მეტად მიყვარხარ
მე ნელა ავდექი მივედი და მაგრად ჩავეხუტე
ესე
ვიდექიტ ცოტახანი, მე ვტიროდი ის მაწყნარებდა და მაინც და მაინც ჩემ
საუბედუროდ მომივიდა ესემესი. მე ავიღე ტელეფონი და ისევ ბრაიანი. ჯასტინს
ეტყობიდა ომ არ სიამოვნებდა მაგრამ ამჯერად ტავს იკავებდა. მე ესემესი
გავხსენი და იქ ეწერა
ლიზ, რა გადაწყვიტე? ლიზ ძალიან მიყვარხარ და შენგან პასუხს ველოდები, მაინტერესებს შენი მოსაზრება ჩემს წინადადებაზე. ტანახმა ხარ?
მე ტელეფონს ვუყურებდი და ბოლოს ესემესის ასაკრეფ ტექსტში გადავედი. და დავიწყე წერა, ტან ჯასტინიც მიყურებდა
ბრაიან,
ძალიან მესიამოვნა ასე რომ ხარ ჩემ მიმართ მაგრამ მე უკვე მყავს
შეყვარებული, ჯასტინი. მოდი უბრალოდ მეგობრები ვიყოთ. იმედია უარს არ იტყვი
))
მერე ესემესი გავაგზავნე და ტელეფონი საწოლზე ვისროლე. მერე ჯასტინს გავხედე, გავუღიმე და ვაკოცე.
-ჯას,
-ხო
-იცი? თუ ესე კიდევ განმეორდა, აღარ გაპატიებ. მიყვარხარ მაგრამესეთი ცხოვრება ჩემტვის ძალიან მძიმედ გადასატანია.
-არა ლიზ. ნუ გეშინია. მიყვარხარ და ცხოვრების ბოლომდე მეყვარები
ამ
ყველაფერში სულ გადაგვავიწყდა ფანების მტრობა ერთმანეთის წინააღმდეგ,
დაგვავიწყდა ყველაფერი. თითქოს დასრულდა ყველაფერი და ეხლა ახალი ფურცლიდან
უნდა დაიწყო წერა.
ამ
დროს ჯესიკამ შემოაღო კარი და რომ დაგვინახა სიხარულისგან ხტუნაობა დაიწყო
მერე მომვარდა ჩამეხუტა მერე ორივეს ხელი მოგვკიდა და სამზარეულოში
გაგვიყვანა.
ჯესიკა:-ვაიმეე.. როგორც იქნააა.. იმედია მეტჯერ აღარ იჩხუბებთ.!! აბა ლიმონათი ვის უნდა?
მე:-შენ რა იცი რომ შემრიგდით?
-ეგრევე სიფათზე შეგატყე დაგინახე თუ არა. :დ გინდა ლიმონათი?
-კი როგორ არ მინდა, როდის იყო არ მინდოდა?
ჯესიკამ ლიმონათი დაგვისხა დადა რაღაცეებზე დავიწყეთ ლაპარაკი და ტემა წამოვიდა საბაზე.
ჯესიკა:- ლიზზ, შენი ძმა სადაა??
-რა იყო? მოგენატრა?
-კარგი ეხლა. მართლა გეუბნები
-რავიცი მე. გავიდა სადღაცას სანამ მე და ჯასტინს გულითადი ლაპარაკი გვქონდა. შენ არ იყავი მაგასთან??
-ხო მაგრამ არ ვიცი გავიდა სადღაცას, უი ხო ვილაპარაკეთ და როგორცკი გავიდა ეგრევე შემოხვედი შენ...
-არ ვიცი სადაა, მაშინ დავურეკოთ
მე ტელეფონი ავიღე და საბას დავურეკე
-საბა:-ალო
-საბა სად ხარ?
-ბასეინთან ვარ
-მანდ რა გინდა??
-რავიცი აბა გავედი ხომ უნდა გავეცნო აქაურობას, დებილივით სახლში არ ვიჯდები :დ
-ააჰ.. დ ამოდი რა ნომერში. მოვიწყინეთ
-ჯესიკა მანდაა?
-ოჰ.. ნუ მოკლედ სულ ერთმანეთს როგორ უნდა კიტხულობდეთ? :დ კი კი აქაა ამო
- კარგი. მაგრამ მე და ჯესიკამ უნდა დავილაპარაკოთ და სხვა ოტახში ვიქნებით
-კარგი ოღონდ ამოდი
-კარგი.
მე
ტელეფონი დავკიდე და ვუთხარი ჯესიკას რომ საბა ამოვა და უნდა
დაელაპარაკოს. ჯესიკა შემოსასვლელთან გავიდა და ელოდებოდა მე და ჯასტინი
მანამდე ვლაპარაკობდით ფანებზე.
ჯესიკას დღიურიესე ვიჯექი შემოსასვლელში და კარი საბამ შემოაღო.
საბა:- ჯეს, ბოდიში ისე რომ გავედი მაგრამ მომწონხარ და არ ვიცი რა ვქნა
-ვიცი საბა, ვიცი. მეც მომწონხარ... მაგრამ შეყვარებული მყავს და არჩევნის გაკეთება მიჭირს. თან საშინლად
-თუ გინდა მე ვეტყვი შენს შეყვარებულს
-რას? შენ არც გიცნობს და შენ არაფერ შუაში არ ხარ. ეგ მე უნდა ვუთხრა რასაც ვერ ვახერხებ ვერაფრით...
-მაშინ ეხლა დაურეკე და ყოყმანის გარეშე უთხარი ყველაფერი, მეც მოგისმენ და მივხვდები რა არჩევანსაც გააკეტებ
-არ შემიძლია
-რატომ?
-იმიტომ რომ ვუყვარვარ და არ შემიძლია რომ გული ვატკინო, ხომ იცი არა რა ძნელია და რატომ მეუბნები ამას?
-იმიტომრომ მეც მიყვარხარ.
-ანუ ერთი შეხედვით სიყვარულის გჯერა!
-ხო, მჯერა და ეს ასეა, როგორცკი დაგინახე ძალიან მომეწონე და მივხვდი რომ კარგი ადამიანი ხარ და გაგიგებ. ეგრევე ვხვდები მე
-მე ეგრე ვიფიქრე მაგრამ ჰარის რა ვუქნა? ვერ ვისვრი ნაგავივით ბუნკერში და ახალს ვერ ავიღებ. არ ვიცი რა გავაკეთო.
-ჯესიკა,
მიყვარხარ და შენთვის ბედნიერება მინდა მაგრამ მაინც არ არის სასიამოვნო
როდესაც ვინმე გიყვარს და ამ დროს მას შეყვარებული ყავს. მე შენ მოგცემ
დროს და გააკეტე არჩევანი. ტანახმა ხარ?
-კი თანახმა ვარ...
-კარგი, წამო დანარჩენებთან
როცა
სამზარეულოში შევედი ლიზიმ იკივლა. იკივლა იმიტომრომ ზუსტად იმ მომენტში
ფანჯარას რარაც კექსი მოარტყეს. მე ფანჯრიდან გადავიხედე და ფანები,
ბელიებრები , სელენატორები და არ ვიცი პოლიციაც იქ იყო. თვალები
გადმომიტრიალდა, დავინახე მოპირდაპირე შენობაზე ბელიებრები რომლებსაც
ეჭირათ პლაკატი წარწერით
"ჩვენ გვიყვარს ჯასტინი, შორს ლიზი და დაბრუნდეს სელენა"
ზოგს ეწერა
"ჩვენ გვიყვარს ჯასტინი, შორს სელენა და იყოს ლიზი"
და ზოგს საერთოდ
"ჩვენ გვიყვარს ჯასტინ ბიბერი, შორს სელენა და ლიზი, ჩვენ ის გვიყვარს და მხოლოდ ის"
ლიზი სამა და ჯასტინი მოვვარდნენ ფანჯარასთან. მე ლიზი და ჯასტინი არ მივუშვი მე და საბა კიდე ამ კოშმარს ვუყურებდით
ლიზი:-ფანჯარასთან მიმიშვით!!!
მე:-ვერ მიგიშვებ. იცი რამდენნი არიან? კექსებით დაგვბომბავენ
-თორე შენ ვერ გცნობენ რა
-მე შეიძლება მაგრამ მაინც თქვენ ორნი შიგნით უნდა იყოთ, არ გადაიხედოთ.
ამ დროს კარი შემოანგრიეს და პოლიცია შემოვიდა ჯასტინის დაცვასთან ერთად
პოლიციელი:-აქედან უნდა გაგიყვანოთ თორე ესენი მალე თიკს გააბავენ და აქ შემოსვლას დააპირებენ.
მე:-და ნივთები?
-ნუ გეშინიათ. უბრალოდ თქვენ უნდა გახვიდეთ რომ არც სასტუმრო დაზიანდეს და არც ტქვენ
-კარგი. ლიზ ჯასტინ წამოდით.
შვენ გავედით კარიდორში, მერე სახლის სახურავზე აგვიყვანეს და ჯასტინს მიკროფონი მისცეს
პოლიციელი:-მიდი, მხოლოდ შენ შეგიძლია რომ დააწყნარო ისინი.
ჯასტინმა მიკროფონი დაიჭირა და დაიწყო დაწყნარება.
ჯასტინი:- დაწყნარდით!! დაწყნარდითთთთთთთ!!!!!!
ფანები ცოტათი ჩაწყნარდნენ და საკმარისი იყო რომ ჯასტინის ხმა გაეგონათ
ჯასტინი:-ძალიან გთხოვთ, დაწყნარდით. მე ყველა მიყვარხარ ერთნაირად, თქვენ წარმოიდგინეთ ლიზი არ მიყვარს ისე როგორც თქვენ
ამის გაგონებაზე ლიზიმ პირი დააღო და ბუზის გაფრენის ხმაც არ ისმოდა. ლიზი გამწარდა სახურავიდან ჩასვლას აპირებდა მაგრამ არ გაუშვეს.
ჯასტინი:-ხო, ლიზიზე მეტად. მაგრამ თუ ასე გაგარძელდება და მოსვენებას არ მომცემთ მე კარიერის მიტოვებას გადავწყვეტ.
ჯასტინმა
მიკროფონი დადო გაუბრუნდა ლიზის თვალი ჩაუპაჭუნა და უღიმა და ამ დროს უცებ
ქარი ამოვარდა უსაშინლესი... ვერთმფრენით მოფრინდნენ. ეს იყო სასწაული.
მთელ სასტუმროს ფანები წებოსავით ეკრა. ამ აურზაურში ლიზი პოლიციელებს
შორის გაეკვეხა, მერე ქვევით ჩასასვლელისკენ, მერე ფეხი აუსრიალდა და
ჩავარდა. მე უკვე პოლიციელები მეჭიდავებოდნენ და ვერთმფრენზე ავყავდი.
დავიწყე ყვირილი რომ ლიზი არ არის. ჩემი ხმა მხოლოდ ჯასტინმა გაიგო და ასე
რომ ვთქვათ მის გადასარჩენად პოლიციელებში გაცურა :დ
ლიზის დღიურიროცა
ჩავარდი ფეხი ვიტკინე ძალიან მაგრად. ისე მაგრად რომ ვერც ვგრძნობდი.
დერეფანში არავინ იყო რომ მომხმარებოდა. სახურავზე ასასვლელი კარიც
ჩაიკეტა. მეც ვცადე ადგომა მაგრამ იმდენად მტკიოდა ფეხი რომ ვერ შევძელი.
ამ დროს იატაკი ინძრევა, დერეფნის ბოლოში გავიხედე და დავინახე რომ სულ
ბოლოდან მორბის ერთი ფანი უკან სამი მოყვება და ასე. ისე შემეშინდა როგორც
არასდროს და ამ დროს სახურავის კაი იხსნება და ჩამორბის ჯასტინი
-ჯასტიიიინ!!! როგორ მიხარია შენი ნახვა ვერ ვდგები და ის ფანები უკვე მორბიაააან!!
ჯასტინმა
ხელში ამიყვანა და სახურავზე ამსვა მერე თვითონ ამოვიდა და ესე ხელში
ვეჭირე და ვერთმფრენზე დავჯექით... ვერთმფრენი ავრინდა. ფანები ისევ
ყვიროდნენ... ზევიდან საშინლად ჩანდა ეს ყველაფერი. მე ჯასტინს გავუბრუნდი
და ვუთხარი
-ჩემზე მეტად გიყვარს ფანები?
-არა ეგ როგორ გაიფიქრე?? ეგ რომ მათთვის არ მეთქვა ალბად ფეხი კი არა ალბად შენგან ბუნტყლიც არ დარჩებოდა...
მე გავუღიმე მხარზე ტავი დავადე და გავფრინდით. გავფრინდით არც ვიცი სად!...
75
228
8
