მშვიდობით დეე...- ამ სიტყვებით გავაცილე დედა და თვალის დახამხამებაც კი ვერ მოსაწარი ისე მიაყარეს მიწა , მასთან სამუდამოდ დამაშორეს .. -ნინა ,წამოდი უკვე დროა .. მამაჩემმა ფეხზე წამომაყენა -ხვალ აქაურობას სამუდამოდ გავეცლებით-ეს თქვა და მომეხვია .. მე კი ცრემლებს ვერ ვიკავებდი( მოგესალმებით .. მე ნინა ვარ ..
ერთი ჩვეულებრივი ტეხასელი გოგო .. დედა ორი დღის წინ გარდამეცვალა,გულის შეტევით , ამიტომ ამ ქვეყნად მამის გარდა არავინ დამრჩა .. მამაჩემი ბიზნესმენია ამიტომ არასოდეს მიგემია თუ რა არის გაჭირვება მეტიც ყველასთვის ერთი უბრალო გათამამებული თინეიჯერი ვიყავი , არავის უნახავს ჩემ თვალზე ცრემლი , არასოდეს მყოლია შეყვარებული , ალბათ იმიტომ რომ არასოდეს მყვარებია ,სკოლაშიც ერთ-ერთი წარჩინებული მოსწავლე ვიყავი , ალბათ გიკვირთ რატომ ეს ყველაფერი წარსულში არა ?? -იმიტომ რომ დედის სიკვდილის შემდეგ რადიკლაურად შევიცვალე .. უკვე ორი კვირაა მე და მამა ნიუ-იორკში გადავედით ,მას ეგონა რომ თუ ისვე იმ სახლში ვიცხოვრებდი ,ძველ მოგონებებთან ძალიან დავიტანჯებოდი..თუმცა ეს უარესია ეს სულ სხვა სამყაროა მისთვის ფეხის აწყობა კი ძალიან ძნელი ამიტომ მე ყველაზე მარტივი გზა ავირჩიე ასე ვთქვათ ყველაფერს ''ფეხებზე ვიკიდებ'' ..სულ სხვა ხალხში გავერიე .. დავიწყე დალევა ,მოწევა, ვხვდები რომ მამაჩემს ამის ატანა სულ უფრო დa უფრო უძნელდება, მაგრამ მე უკვე უკან დასახევი გზა აღარ მაქვს , ერთ-ერთ პრესტიჟულ კოლეჯში მიმიყვანანა მამაჩემმა, სადაც ასე ვთქვათ ნიუ-იორკის ნაღები საზოგადოება დადის ,თუმცა ერთი სემესტრი მთლიანად ჩავაგდე ,სკოლიდან პირდაპირ გარეთ გავდივარ ჩემს ახალ მეგობრებთან , გავიჩინე შეყვარებული- ნიკი ისიც ჩემნაირია, მასაც ესმის ჩემი ,მაგრამ არ მიყვარს მასთან ალბათ იმიტომ ვარ რომ მარტოობის მეშინია ,ქუჩიდან დაბრუნებული კი სულ მთლად გალეშილი ეგრევე ვიძინებ, დილით ისევ კოლეჯი და ასე დაუსრულებლად.. *** ერთ დილას მამაჩემის ყვირილმა გამაღვიძა .. -ნინა უკვე დროოოა ჩქარა ადექი დაგაგვიანდება -ხოხო ვდგები-ჩავძახე და თავი ისევ ლოგინში ჩავრგე .. ნახევარ საათში უკვე მზად ვიყავი და სასაუზმოდ დავჯექი.. -ნინა სალაპარაკო გვაქვს ,თანაც სერიოზული-მითხრა მაიკმა(მამაჩემმა) -იცი ეხლა ვაგვიანებ სხვა დროს იყოს -სხვა დრო არ იქნება ,ნინა, ვიცი გიმძიმს. მაგრამ ესე არ შეიძლება, ვერც კი ხვდები შენ თავს რამხელა ზიანს აყენებ ,დედაშენის გარდაცვალებამ მეც დიდი ტკივლი მომაყენა მაგრამ ცხოვრება გრძელდება.. -არა მამა შენ არც კი გესმის ,უბრალოდ არ შეგიძლია მიხვდე მე გულით რამხელა ტკივლის ვატარებ , ის ჩემთვის ყველაფერი იყო ,ჩემი მზე , ჩემი მეორე მე , ახლა კი სულ მარტო ვარ , არავინ არ მყავს გვერდით ვისაც შემიძლია ჩემი ტკვილი გავანდო , როდესაც დედას მიწა მიაყარეს მაშინ დამთავრდა სწორედ ჩემი ცხოვრებაც-ამასვამბობდი და თვალებიდან ღაპაღუპით ცრემლები მომდიოდა -შვილო,შენ მე გყავარ და მე მიყვარხარ-მითხრა თვალზე ცრემლმომდგარმა .. არაფერი აღარ მიპასუხია ჩანთა ავიღე და კოლეჯისკენ გავემართე.. იქ კი როგორც ყოველტვის დიდი აურზაური იყო , აქ მე არავინ მიცნობდა, მასწავლებლებისთვის ერთ-ერთი მათთგანი ვიყავი ვისთისაც სწავლა სულერთია .. მეგობრები აქ არ მყავდა ,ამიტომ გავემართე ყველაზე ბოლო და ცარიელი მერხისკენ და იქ დავჯექი..ზარი დაირეკა .. ყველაფერი ჩვეულებრივად მიდიოდა სანამ კარი დირექტორმა არ შემოაღო და თან ვიღაც ბიჭი არ შემოყვა.. -გამარჯობა ბავშვებო,მინდა გაცნობოთ რომ კლასში ახალი მოსწავლე გყავთ იან სომელჰარდერი ,გთხოვ იან, და ხელი გაუშალა იმის ნიშნად, რომ ადგილი აერჩია ,რათქმაუნდა არც კლასის გოგოებს დავიწყევბიათ მისთვის თვალების ნაბვა, მე კი სულ არ მაინტერესებდა ,თავი მერხზე დავდე და ფიქრებში წავედი, თუმცა რამდენიმე წამში გაოგნებისგან პირი ღია დამრჩა, იანი ჩემს გვერდით იჯდა , მიღიმოდა..
''რა იდიოტია''გავიფიქრე ,თვალები გადავატრიალე იმის ნიშნად .რომ მისი უაზრო საქციელი ჩემთვის მოსაწონი სრულიებით არ იყო და თავი ისევ ხელებში ჩავრგე ...
-მე იანი-მითხრა და ისევ გამიღიმა
-გავიგე უკვე-ვუთხარი უხეშად და თავი შევატრიალე..ასე უღიმღამოდ გაიარა სკოლის კიდევ ერთმა დღემ დღემ,მხოლოდ იმ განსხვავევით რომ ერთი უაზრო მეზობელი შევიძინე იანის სახით..სკოლის შემდეგ სახლში დავბრუნდი მამაჩემი არ იყო ასე რომ ზედმეტი კითხების თავიდან ასაცილებლად გარეთ გავედი.. იქ კი რა თქმა უნდა ნიკი დამხვდა მეც არ დავაყოვნე და მისკენ გავექანე
-ნიიიიიიკ..
-როგორ მომენატრე-მითხრა და ხელში დამატრიალა
-მეეც,რომ იცოდე რა საშინელი დღე იყო
-მგონი გართობა არ გავწყენდა არა?-მკითხა და მომგებიანად შემომხედა
-ყოველთვის იცი როდისრა მჭირდება
-იმიტომ რომ მიყვარხარ-თვალებში დამიწყო ყურება ..უცბად დავიბენი არ ვიცოდი რა მეპასუხა თუმცა არ შევიმჩნიე და
-მეც-ვაკოცე ))
-იცი ეხლა ჩემი ბიძაშვილი უნდა მოვიდეს ახალი ჩამოსულია გადაღებები ქონდა და უნდა ისევ ჩვეულწბრივ ცხოვრებას დაუბრუნდეს , ამიტომ ჩვენთან ერთად წამოვა ,გააგაცნობ
-მსახიობია?
-ხო აი უკვე მოდის და მზერა შორიდან მომავალი ბიჭისკენ მიაპყრო ,მეც იქითკენ გავიხედე ,რაც უფრო გვიახლოვდენობა ის ადამიანი მით უფრო ნაცნობი ხდებოდა ჩემთვის ,ბოლოს კი გაოცებისგან პირი ღია დამრჩა
-რაა? იანიიიია?
იმედია მოგეწონებათ,თუ კომენტარები იქნება დღესვე გავაგრძელებ )))
magram cota ariyos skolistvis iani didia 
75
228
8
