life goes on - 10 ივლისში 2012 - ForeverBonny - გაერთე ჩვენთან ერთად ♥

სახლში მისვლისთანავე სადილი მოვამზადე,მაიკი მოსული არ იყო ამიტომ ზედმეტ ახსნა განმარტებებსაც გადავურჩებოდი,ვისადილე და მეცადინეობა დავიწყე,გაჭირვებით ვიმეცადინე ,გონება გაფანტული მქონდა და სულ ნიკზე ვფიქრობდი,არ მინდოდა მასთან ყველაფერი ესე საშინლად დამემთავრებინა და მისთვის დახმარება არ გამეწია ,ამასობაში მაიკიც მოვიდა ,საკმაოდ ნასიამოვნები დარჩა ჩემი ასეთი საქციელით,მეცადინეობის პროცესში თითქმის წელია არ ვუნახივარ ,ამიტომ სადილიც დიდი ხალისით მიირთვა ,მეკი ამასაობაში მეცადინეობა მომთავრებული მქონდა და ფილმს ვუყურებდი, საკმაოდ დაღლილი ვიყავი დღევანდელი დღით და სანამ მამას ჩემთვის არ ეცალა ჩემს ოთახში ავედი და დაძინება გადავწყვიტე,თუმცა სულ ტყუილად ,თვალის მოხუჭვაც ვერ მოვახერხე , თვალწინ სულ ნიკის სახე მედგა ,ერთი გაფიქრება ისიც კი გავიფიქრე რომ არასწორედ მოვიქეცი,თუმცა მერე ყველაფერი ცივი გონებით განვსაჯე და მივხვდი რომ წარსულის გახსენება კარგს არაფერს მომიტანდა ,მე ამიერიდან ახალ ცხოვრებას ვიწყებდი და უკან მიხედვას აღარ ვაპირებდი,თორემ აუცილებლად გამოჩნდებოდა ვინმე ვის გამოც უკან დაბრუნება მომინდებოდა ..

დილა უჩვეულოდ დაიწყო მაღვიძარას არ გავუღვიძებივარ,საათს დავხედე და რვის ნახევარი იყო , მაგრამ ლოგინიდან ისე წამოვხტი გეგონება ნახევარი საათით ვაგვიანებდი სადმე , აბაზანაში შევედი,შხაპი მივიღე ,ჩავიცვი და ქვემოთ ჩავედი ,საუზმე მოვამზადე მაიკს ჯერ კიდევ ეძინა ,მისი გაღვიძება არ მინდოდა ,ვისაუზმე და სკოლისკენ წავედი,წინ ნელ-ნელა და ზოზინით მვიწევდი,მაინც არსად მეჩქარებოდა საათს დავხედე და ცხრის ნახევარი იყო მე კი უკვე სკოლის ჭიკარს მივადექი,ჩამი-ჩუმიც კი არსაიდან არ ისმოდა,პირველად ვხედავდი აქაურობას ასე მშვიდად ,ყოველგვარი ხმაურის გარეშე,კლასში შევედი ,არც გამკვირვებია არავინ არ იყო,მივედი და ჩემი ადგილი დავიკავე,თან გაკვეთილების გადამეორება დავიწყე ,ნელ-ნელა ბავშვებით კლასი ივსებოდა და ხმაურიც უფრო და უფრო იმატებდა , მალევე დავინახე კლასისკენ მომავალი იანი და უნებურად გამეღიმა,მანაც მაშინვე შემამჩნია და ჩემსკენ წამოვიდა

-აბა როგორ ხარ?(ჩანთა მერხზე დადო)

-არამიშავს შენ?

-გუშინ რა მოხდა?(ჩემი კითხვა მგონი ვერც გაიგო)

-(ამოვიხვნეშე და მთელი ისტორია მოკლედ მოვუყევი)-იან მისმინე ,არ მინდა ნიკი ასე დავტოვოთ,მის დასახმარებლად რამე უნდა ვიღონოთ,გთხოვ

-შენთვის ასე მნიშვნელოვანია ნიკი?

-იმაზე მეტად ვიდრე შენ ან მე მგონია,შენ ვერც კი წარმოიდგენ მასთან ყოფნა ჩემთვის ერთ დროს რა მნიშვნელოვანი იყო,ყოველთვის ახერხებდა ჩემს გამხიარულებას,მაშინ ასე ვერ ვაფასებდი

-და რის ფასად შეეძლო შენი გამხიარულება ? დამიჯერე მასთან ყოფნას შენთვის კარგი არასოდეს არ მოქონდა და მომავალში მითუმეტეს არ მოგიტანდა(გაბრაზებულმა შემომხედა და მერე ტელეფონში დაიწყო რაღაცეების თვალიერება)

-იცი ხანდახან მგონია რომ საერთოდ არაფერს ნიშნავს შენთვის ,თუ არ დამეხმარები ამას მარტოც გავაკეთებ და მას ასეთ დღეში არ დავტოვებ (მის ასეთ საქციელზე ნერვები მომეშალა)

-მე ბევრი ვეცადე ადრეც და ახლაც ვეცდები შენთან ერთად რახან არ იშლი ,მაგრამ წინასწარ გაითვალისწინე რომ ეს ადვილი არ იქნება

-მადლობ რომ დამთანხმდი

-შენთვის უარის თქმა არ შემიძლია (გამიღიმა)

გაკვეთილებმა ჩვეულ რეჟიმში გაიარა , მასწავლებლების შექების საგანი უკვე მეორედ გავხდი ,ეს ძალიან მახარებდა ,მაგრამ მგონი ჩემზე მეტად იანს ))) სახლამდე იანმა მიმაცილა თავისი მანქანით

-მისმინე ,ამ საღამოს სადმე გავიაროთ,ჩემს მეგობრებს გაგაცობ,დარწმუნებული ვარ მოგეწონებიან

-კარგი,მეცადინეობას მოვრჩები თუ არა თავისუფალი ვარ

-მაშინ საღამოს დაგირეკავ

იანს დავემშვიდობე და სახლისკენ წავედი,მამა სახლში დამხვდა ,ტელეფონზე ლაპარკობდა,მეც ჩანთა ჩუმად დავდე და სამზარეულოში გავედი,მაცივარი გამოვაღე ,სადილი მზად იყო,ამიტომ აღარ მომიწევდა ზედმეტი წვალება ,მეც მეტი რა მინდოდა ,მაგიდას მივუჯექი

-აბა როგორ ჩაირა დღემ?(თავი შემოყო სამზარეულოში მაიკმა და მერე ისევ გავიდა)

-მშვენივრად (მივაძახე და ჭამა განვაგრძე)-ვიმეცადინებ და საღამოს იანთან ერთად გავისეირნებ(ვთქვი და წყალი მოვსვი)

-იანთან?(შემოვიდა და მაიკი წინ დამიჯდა)

-ხო იანთან ,თავის მეგობრებს გამაცნობს

-ასე ხშირად უნდა იაროთ ხოლმე ? (უსიამოვნოდ შემომხედა)

-მამა კარგი რა (გამეცინა)-ჩემი მეგობარია ,და ცდილობს დამეხმაროს ,ახლა ახალი მეგობრები და განსხვავებული სიტუაცია ყველაზე მეტად მჭირდება

-კარგი ,შენი იმედი მაქვს

-(გავუღიმე)

ვისადილე და მეცადინეობას შევუდექი , მალევე ყველაფერს მოვრჩი,ჯერ კიდევ ადრე იყო ,მაგიდაზე გადაშლილი წიგნი იდო ''სიამაყე და მცდარი აზრი''-ჯეინ ოსტინი,ადრე ვკითულობდი ამ წიგნს მაგრამ დამთავრება ვერ მოვასწარი ,ამიტომ გადავწყვიტე კითვა თავიდან დამეწყო ,რამდენი ხანია ეს არ გამიკეთებია,ჩემში ძველ ნინას ვაღვიძებდი, ისე გამიტაცა წიგნის კითხვამ ვერც კი შევამჩნიე როგორ მოსაღამოვდა ,უცბად იანის ზარი შემოვიდა

-რას შვები მზად ხარ?

-ხო თითქმის (ვთქვი და ტანზე დავიხედე)

-კაი ,მეც მალე მოვალ,უკვე ვუახლოვდები შენს სახლს

-(ამის თქმა იყო და პირდაპირ ჩემს ოთახში შევვარდი)-კაი (ვუთხარი და გავუთიშე)

უცბად მთელი გარდერობი გადავატრიალე და გულში ჩემ თავს ვლანძღავდი რა უპასუხისმგებლო ვარ ,ბოლოს როგორც იქნა ავარჩიე ტანსაცმელი და თმებისა და მაკიაჟის გაკეთებას შევუდექი

,ის-ის იყო უკვე ოთახიდან გამოვდიოდი ,რომ კარზე ზარის ხმა გავიგე ''კიდე კარგად მომისწრია'' ჩემ თავზე გამეცინა და პირველ სართულზე ჩავედი ,მაიკი და იანი ლაპარკობდნენ