მაგრამ, ვარდი ხომ მაინც ვარდია.

მკვდარი, მოჭრილი ვიღაცის ხელით.

ჩვენი გრძნობა კი, მჯერა მზარდია.

ძლიერ მიყვარხართ, გკოცნით და გელით.

ჩემში მოგცემდნენ შენ ბევრად ნაკლებს.

ვინ იფიქრებდა-აღარ ვართ ერთად.

მადლობა ვუთხრათ გამოცდილ მაკლერს.

მე მეცინება-სხვას როგორ მადრი.

სინდის-ნამუსი,ზრდილობა,ყადრი-

 მორჩა. გათავდა აქ გაწყდა კადრი.

როცა პირველად შენი თვალები,

ჩემს თვალებს შეხვდა, მახსოვს ვილოცე.

როცა პირველად გვერდით დაჯექი,-

 სიზმარი ახდა და გავიოცე.

როცა პირველად მზერა მესროლე,

თან გამიღიმე, მაგრად დავიბენ.

ვიფიქრე შენგან არა მინდა რა!

მე თვითონ ჩემს თავს ფეხქვეშ დაგიფენ.

როცა მომმართე ენა დამება,

შენ დემონი ხარ, თუ თვით განგება?

რომ გამიცინე, წამსვე დავთვერი 

და არ მახსოვდა სხვა არაფერი.

როცა შემაქე, გულში ვიყვირე 

როცა წახვედი ლამის ვიტირე.

ხვალ არ შემხედავ? არ გავიოცებ.

მაინც მიყვარხარ, შენზე ვილოცებ.

როგორი იყო ? . . აბა რა ვიცი . . .

 ასე ამბობენ – ჰქონდა წვერები .

 ორი ათასი წელი განვიცდი . . .

 ჩარევა არ ღირს , მაგრამ ვერევი :

 როგორ აკოცა უფალს ლოყაზე ?!

 - ცოტათი მაინც მორიდებოდა . . .

 მეზიზღებოდა ზოგჯერ მოყვასი ,

 მაგრამ ღალატი არ მინდებოდა.

 არადა კოცნის , არადა ჰყიდის . . .

 იცის მოკლავენ , განა შტერია.

 ღალატზე განა ვერცხლისთვის მიდის ?!

 - თავის სიმცირეს ვერ მოერია . . .

 ისტორიაში დარჩა იუდა !

 -დღესაც აქ არის არ გაიგუდა . . .

მე რომ წავალ ალბათ იტყვის დედა

 ეს რა კარგი გამიზრდია შვილი

 და ინატრებს ის დღე მისცა ნეტავ.

 პირველად რომ დამიკერა ღილი.

 როცა წავალ,გაიხსენებს მამაა

 პირველად რომ მნახა უკვე დიდი

 კარგია რომ არ გამათამამა

 კარგია რომ ასე კარგად მსჯიდი

 წავალ,მჯერა მერე იტყვის ქალი

 შესაძლოა დაიღვაროს ცრემლად

 ეცოცხლაო,ყოფილიყო მთვრალი

 მთვარია ვიქნებოდით ერთად.

 მე არვიცი რას იფიქრებს შვილი

 ალბათ ცუდს და ალბათ ცოტა კარგსაც

 თვიტონ ვიცი მოვაკელი ხილი

 და ვაკლებდი ნაყინსაც და მარწყვსაც

 რას იტყვიან ძმები წავალ როცა,

 ალბათ იქაც შემფიცებენ ძმობას

 ჩემს გარეშე დაიცლება ბოცა

 ჩემს გარეშე აყვებიან გრძნობას

 იქ, კი ვიცი ვინც დამხვდება იტყვის

 მუდამ სცდიდა თავის ბედს და წერას

 კარგი არ უკეთებია თითქმის

 თუ არ ჩავთვლით რაღაც ლექსის წერას

 მე მინდა რომ ვუპასუხო ყველას

 ქალებს, შვილებს, ჩემიანებს, მასას

 მოერიდონ უსაფუძვლო ღელვას

 არ ვაპირებ

 მე ჯერ არსად წასვლას …  

ჯოჯოხეთში იბევებენ ადგილებს,

იქ მოხვედრა განა გა-ა-ადვილეს?!

მე კი მითხრეს: არა ხარო საჭირო

-ეშინიათ მთვრალმა არ გავაჭირო.

იქვე იყო კარი მოპირდაპირე,

იქაც შესვლა ტყუილად დავაპირე.

ახლა ვეძებ(გამიფუჭდა განწყობა)

ადგილს სადაც არ ჭირდება ჩაწყობა.

დრო ყველაფრის მკურნალია,

    ოღონდ ჩემი არა.

    საოცარი უნარია 

      დარდი წარა-მარა.

    რასაც ვფიქრობ, გადმოვისვრი

      უმარტივეს ლექსად.

    წარსულს ვათრევ ჩემი კისრით,

    ვერ ვიშორებ ვერსად.

    როცა მოხუცს ვხედავ ვინმეს,

    მახსენდება პაპა.

    ცა, ვარსკვლავებს რომ ჩაიბნევს

      დედაჩემის კაბა.

    ცის ცრემლებზე მახსენდება

      მე სიტყვები მამის . . .

    ღვინო სანამ გამეხსნება,

    მეც ავტირდე ლამის.

    ღამე სმაში მათენდება

      დამეკარგა ღერძი   . . .

    კიდევ რა არ მახსენდება,

    კიდევ რას არ ვებრძვი.

    საოცარი უნარია 

      დარდი წარა-მარა.

    დრო ყველაფრის მკურნალია

      -ოღონდ ჩემი არა...