შეხედე! .. ისევ წვიმს ..)) <33 რაც დედა გარდაიცვალა 2 კვირაა სახლიდან არ გავსულვარ მთელი დღე ოთახში ვარ არც არავის შევხმიანებივარ,რამდენჯერმე ნიამ დამირეკა მაგრამ არ მიპასუხია დარწმუნებული ვარ არ ეწყინება და გამიგებს მამა კი მთელ დღეს სამსახურში ატარებს,ალბათ ცდილობს გული გადააყოლოს გარეთ მომინდა გასეირნება მარტო სანაპიროზე კარგი ამინდი იყო ხანგრძლივი წვიმების შემდეგ გამოიდარა რაც ხელში მომხვდა ჩავიცვი,რამდენი ხანია წესივრად არ მცმია დიდი დრო დამჭირდა,მზადება ჩემს თავს რომ დავმსგავსებოდი ბოლოს როგორც იქნა მოვრჩი გარეთ რომ გავედი პირველად თავბრუ დამესხა,მაგრამ მალევე მოვედი გონს მონატრებული მქონდა ეს გარემო რაღაცნაირად გაზაფხულის სურნელი ვიგრძენი მესიამოვნა ნელ–ნელა სანაპიროსაც მივუახლოვდი კარგა ხანს ვისეირნე ნაპირზე ბევრი დავინახე დედა–შვილი და გული მტკიოდა მაგრამ არ გამოვბრუნებულვარ ვიცოდი ამას უნდა შევჩვეოდი ბოლოს რომ მომშივდა იქვე ახლოს კაფეში დავჯექი უბრალოდ ნაყინი შევუკვეთე მაგრამ ის ადგილი დიდად არ მომეწონა მაგრამ მაგათი რა ბრალია გიჟი კლიენტები რომ ყავთ მაგიტომაც უკან მაგიდაზე გოგოები იჯდნენ და ბოლო ხმაზე იცინოდნენ მაგრად ერთობოდნენ ცოტათი შემაწუხებელი იყო მათი "ხარხარი" ხმები მესმოდა მაგრამ ერთი მეცნობოდა კარგა ხნის მონატრებული,მაგრამ საყვარელი და ნაცნობი ხმა უკან გავიხედე და პირველი ვისაც შევხედე მისი თვალები შემხვდნენ პირდაპირ,თვალები რომელზეც ვგიჟდებოდი ის ნია იყო,მანაც გამომხედა გაშტერებულები ვუყურებდით ერთმანეთს მერე სხვებმა რაღაც კითხეს,და მაშინვე მომაცილა თვალი მეც გაკვირვებული ვიჯექი მაგრამ მის მერე მისი ხმა არ გამიგონია თვალს მარიდებდა მაგრამ არ ვიცი რატომ,რატომ აკეთებდა ამას მობილურზე მომივიდა სმს მივხვდი ვინც იქნებოდა და გავხსენი ნია:–მარტო რატომ ზიხარ? არაფერი მიპასუხნია..მარტო წამოსვლა ხომ მე მინდოდა მაგრამ ნიას დანახვა ძალიან გამიხარდა თუმცა ასეთ სიტუაციაში__არც კი მოსულა რა დაემართა ვერ ვხვდებოდი მაგრამ ძალიან მომენატრა მალე ავდექი და წამოვედი სახლში.. მგონი ჯობდა საერთოდაც სახლში დავრჩენილიყავი ის დღე ჩვეულებრივად გავიდა მაგრამ არ მავიწყდებოდა ნიას სახე როდესაც დამინახა არ ვიცი ეს თვალები სიბრალულის,მონატრების,სიძულვილის,სიყვარულის გაურკვევლობაში ვიყავი ის სახე ის თვალები როდესაც შემომხედა გულში ჩამრჩა მთელი დღე მასზე ვფიქრობდი სიზმარშიც კი მის სახეს ვნახულობდი,თან რამდენჯერმე ნია ერთადერთი ადამიანი იყო რომელიც სულ მუდამ გვერდში მედგა და რომელიც დედის შემდეგ პირველი იყო ჩემთვის ასე გადიოდა დღეები
ის სახე ვერ დავივიწყე,გულიდან ვერ ამოვიშალე,სიზმარშიც ყოველდღე ვნახულობდი გაზაფხული ნელ–ნელა იწურებოდა და ზაფხულიც მოდიოდა ყველაზე მოსაწყენი ზაფხული იქნებოდა ჩემი და ნიას საყვარელ ადგილას მივდიოდი,იქ პატარაობაში ერთად ვიყავით ერთხელ..)) ახლა ისევ იქ მივდოდი ოღონდ არა ბედნიერი უკვე ბარგს ვალაგებდი,ოთახიდან გამოვედი,კარები ხმაურიდან გამოვკეტე და ეტყობა ძალიან მომიწია ოთახში რაღაც ჩამოვარდა
შევხედე ძველი დრო გამახსენდა რამდენი ხანია მას არც კი შევხებივარ____
HopeULikeiT
ეს არის პირველი თავის დასასრული მინდოდა უკეთესი გამოსულიყო მაგრამ ეს არის რაც არის :( იმედი მაქვს მოგეწონათ ანდაც თუ არ მოგეწონათ დაწერეთ თუ იქნება კომენტარები ძალიან მალე გაგრძელდება
75
228
8
